عناصر گرمایش ریخته گری در برنامه های صنعتی و تجاری که در آن به تولید گرمای دقیق و کارآمد مورد نیاز است ، به طور گسترده ای استفاده می شود. این عناصر ، که اغلب از آلومینیوم یا آلیاژهای فلزی دیگر ساخته شده اند ، در محیط هایی با دمای بالا ، رطوبت و قرار گرفتن در معرض احتمالی در برابر مواد خورنده فعالیت می کنند. برای اطمینان از ماندگاری و عملکرد بهینه ، پوشش ها و درمان های سطحی نقش مهمی در افزایش دوام ، کارآیی و مقاومت عناصر گرمایشی مردن دارند.
یکی از مزایای اصلی پوشش ، مقاومت در برابر خوردگی است. از آنجایی که عناصر گرمایش ریخته گری اغلب در معرض رطوبت ، مواد شیمیایی و دمای نوسان قرار می گیرند ، در برابر اکسیداسیون و خوردگی آسیب پذیر هستند. استفاده از روکش های محافظ مانند آنودایزاسیون ، پوشش های سرامیکی یا آبکاری نیکل سدی در برابر اکسیداسیون و آسیب شیمیایی ایجاد می کند و از این طریق طول عمر عنصر گرمایش را گسترش می دهد. این امر به ویژه در صنایعی مانند فرآوری مواد غذایی ، تجهیزات پزشکی و تولید شیمیایی ، که در آن یک سطح تمیز و غیر آلوده برای عملکرد ایمن مورد نیاز است ، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
یکی دیگر از عملکردهای مهم پوشش ها ، بهبود کارایی حرارتی است. برخی از پوشش ها برای افزایش انتقال حرارت با کاهش انتشار سطح و جلوگیری از از بین رفتن گرما طراحی شده اند. به عنوان مثال ، پوشش های سرامیکی معمولاً در عناصر گرمایشی قالب استفاده می شود تا عایق حرارتی بهتری و توزیع گرمای یکنواخت تر فراهم شود. این تضمین می کند که گرما به طور کارآمد به منطقه هدف تحویل داده می شود ، باعث کاهش مصرف انرژی و بهبود عملکرد عملیاتی می شود.
علاوه بر محافظت در برابر خوردگی و راندمان حرارتی ، مقاومت در برابر سایش یک عامل اصلی در حفظ دوام عناصر گرمایشی قالب است. با گذشت زمان ، چرخه های گرمایش و سرمایش ثابت می تواند باعث تخریب سطح ، ریزگردها و سایش شود و منجر به کاهش عملکرد و خرابی بالقوه شود. پوشش های سخت تخصصی ، مانند تفلون ، نیترید تیتانیوم (قلع) یا سایر لایه های محافظ پیشرفته ، به تقویت سطح عنصر گرمایش ، به حداقل رساندن سایش و آسیب مکانیکی کمک می کنند. این امر به ویژه برای برنامه های کاربردی در محیط های با فشار بالا یا پر فشار مانند قالب تزریق مفید است ، جایی که عناصر گرمایش در معرض استرس مکرر قرار می گیرند.
عایق الکتریکی منطقه دیگری است که پوشش ها و درمان های سطحی نقش مهمی دارند. برخی از برنامه ها برای عملکرد در محیط های حساس به الکتریکی ، به عناصر گرمایش ریخته شده نیاز دارند ، جایی که تماس مستقیم با سطوح رسانا می تواند منجر به مدارهای کوتاه یا نقص سیستم شود. پوشش های غیر رسانا ، مانند لایه های عایق سرامیکی یا پلیمر ، جداسازی الکتریکی لازم را فراهم می کنند و از عملکرد ایمن و کارآمد در تنظیمات الکترونیکی و صنعتی اطمینان می دهند.
جدا از پیشرفت های عملکردی ، درمان های سطحی مانند شن و ماسه ، جلا دادن یا درمان پلاسما به اصلاح ریزساختار عناصر گرمایشی قالب ، بهبود چسبندگی برای پوشش های بعدی و اطمینان از سطح نرم و یکنواخت تر کمک می کند. آماده سازی سطح مناسب باعث افزایش اثربخشی لایه های محافظ می شود و آنها را در برابر لایه برداری ، ترک خوردگی یا تراشه در شرایط شدید مقاوم تر می کند .